W jednej z wypowiedzi opisałem Chińczyków żyjących we współczesnych Chinach (ChRL) jako „puste dusze”.
Formuła wypowiedzi nie pozwalała na należyte rozwinięcie tej myśli.

http://wnet.fm/2017/05/27/idea-jedwabnego-szlaku-odwracanie-uwagi-prawdziwych-celow-mowi-autor-ksiazki-o-chinskiej-sztuce-podstepu/

Wyjaśniam teraz.

„Puste dusze” to nieco poetyckie nazwanie chińskiego pędu do bogacenia się i spychania wszelkich innych aspektów życia – zwłaszcza duchowego – na dalszy plan. Przykładem jest kwestia reakcji na wypadki i sytuacje, w których potrzebna jest pomoc bliźniego. Jeden z nowszych przykładów widzimy tutaj:

https://www.liveleak.com/view?i=af9_1496821890

I wyjaśnienie tego zjawiska:

http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/chiny-celowe-zabojstwa-drogowe-51757.html

http://niezalezna.pl/44454-prawo-dobrego-samarytanina-w-chinach

Innym przykładem na coś, co mi osobiście bardzo się nie podoba, to kwestia wolności wyboru partnera życiowego we współczesnych Chinach. Zerknijcie proszę na ten artykuł:

http://www.bankier.pl/wiadomosc/Chiny-Matrymonialna-gielda-w-centrum-Szanghaju-3314282.html

W skrócie sprawa wygląda tak, że dla Chińczyka to dzieci są emeryturą – nie istnieje państwowy, narzucony odgórnie system emerytalny. Dlatego dla rodziców znalezienie odpowiedniego partnera dla swojego dziecka jest fundamentem pogodnej starości, a często wręcz sprawą życia i śmierci. W takim układzie nie ma miejsca na romantyczną miłość. Niestety